Regionalizm jest elementem wychowania patriotycznego dzieci i młodzieży.
Stanowi podstawę kształtowania postaw patriotycznych młodego pokolenia, jego osobowości pod względem intelektualnym i emocjonalnym.
Rozbudzanie więzi emocjonalnej dziecka z miejscem własnego urodzenia daje dziecku poczucie więzi międzypokoleniowej i świadomości trwania Ojczyzny, jej przeszłości i teraźniejszości.
We współczesnym wychowaniu dzieci w wieku przedszkolnym wszystkie elementy edukacji regionalnej stanowią ważny środek oddziaływania. Chodzi w nim przede wszystkim o rozwój i wzbogacenie wartości tkwiących we własnym, najbliższym otoczeniu.
Więż z najbliższym środowiskiem kształtuje się u dzieci najpierw na terenie rodziny, ponieważ właśnie w rodzinie występują najbardziej sprzyjające okoliczności oddziaływania na osobowość dziecka.
Rodzina jest pierwszym terenem tworzenia się pewnej sieci informacji o świecie, dzięki której dziecko poznaje go, zaczyna stopniowo rozumieć i powoli orientować się w zjawiskach. Bez udziału rodziny nikt nie jest w stanie wpoić dziecku zasad moralnych, którymi będzie się kierowalo w dalszym życiu.
Żadna instytucja nie nauczy kulturalnego współżycia z ludźmi, jeżeli dziecko wzrasta w atmosferze pozbawionej wzajemnego szacunku.
Wychowanie dziecka w rodzinie obejmuje całokształt jej oddziaływania, może ono być podejmowane świadomie i celowo, a także przebiegać w sposób niezamierzony, samorzutny. Najbardziej charakterystyczna dla rodziny jest jej odrębność kulturowa.
W codziennych wydarzeniach w rodzinie każdy jej członek sposób naturalny poznaje panujące zwyczaje, kultywowane obrzędy związane z obchodami świąt, rocznic, imienin, urodzin - wszystko, co stanowi klimat rodzinnego domu i co utrwaliła rodzinna tradycja. Rodzina stanowi więc środowisko, w którym kultywuje się tradycję patriotyczną. Stosunek rodziców czy dziadków do narodowych tradycji jest przekazywany dzieciom przez opowiadania i wspomnienia, które silnie oddziaływają na uczucia dzieci.
Bardzo duże znaczenie w kształtowaniu postaw patriotycznych dzieci ma wielopokoleniowość rodzin. Wzrastając w takich rodzinach, stają się bezpośrednimi odbiorcami wspomnień rodziców i dziadków, słuchając ich z zaciekawieniem, uczestniczą w wydarzeniach autentycznych historii z życia członków swojej rodziny.
B. Dymara stoi na stanowisku, że w życiu dziecka rodzina odgrywa decydujacą rolę, gdyż: "Dziecko,przychodząc na świat, nie otrzymuje gotowego dziedzictwa kulturowego, cywilizacyjnego, lecz wchłania je w procesie wychowania i kształcenia". Rodzice jako pierwsi przekazują dziecku własne doświadczenia życiowe, wśród nich te, które uzyskali od swoich rodziców, a także te zawarte w kulturze kulturze cywilizacji, czyli nagromadzone przez wiele pokoleń.
Łucja Piecha |